JOSÉ MANUEL DURÃO BARROSOBRUSSEL-In Brussel wordt de komende dagen op een Europese top weer eens hogere politiek bedreven. Of het nu gaat om de herbenoeming van José Manuel Barroso of het geruststellen van de Ieren over het Verdrag van Lissabon, er zijn slimme politieke manoeuvres nodig om beide kwesties te regelen.
Barroso wil graag door als voorzitter van de Europese Commissie. Hij hoopt dat hij vandaag wordt aangewezen, maar dat kan hij ondanks zijn gelobby vergeten. De regeringsleiders en staatshoofden van de 27 lidstaten zullen hem nog even laten bungelen.
Daarvoor zijn twee redenen. Allereerst willen de leiders het Europees Parlement niet frustreren, want dat parlement wil ook graag een woordje meespreken. De eerstvolgende gelegenheid daartoe is pas later deze maand.
EurocommissarissenDe tweede, belangrijker reden dat Barroso nog even moet wachten, is het spel om de benoeming van de andere eurocommissarissen. De beoogd voorzitter van de Commissie heeft een centrale rol bij het verdelen van de posten. De lidstaten, die allemaal uit zijn op een belangrijk commissariaat, willen dat de voorzitter hen aan een belangrijke post helpt. Zolang die voor zijn herbenoeming afhankelijk is van de regeringsleiders, zal hij hen zoveel mogelijk tegemoet willen komen.
Deze onderhandelingen zullen zich de komende maanden achter de schermen afspelen. Als de 27 vacatures in het najaar zijn ingevuld, kan Barroso alsnog zijn langverwachte officiële benoeming krijgen.
MachtsspelEen waar machtsspel dus. Dat geldt ook voor de speciale behandeling waarop de Ieren kunnen rekenen. Na het Ierse ‘nee’ vorig jaar tegen het Verdrag van Lissabon, moest er een list worden bedacht om de Ieren alsnog over de streep te trekken, zodat ze in het najaar alsnog ‘ja’ zeggen bij een nieuw referendum.
Op alle pijnpunten willen de Europese leiders de Ieren tegemoet komen: ze krijgen de garantie dat het verdrag de Ierse neutraliteit niet zal aantasten, dat er geen bemoeienis komt met ethische kwesties als abortus en niet met het belastingsysteem.
Diplomaten hebben de afgelopen weken voortdurend zitten slijpen aan een tekst, waarmee de Ierse premier Brian Cowen in eigen land kan aankomen.
EurozoneDe Ieren, zo blijkt uit peilingen, zullen wel akkoord gaan met het verdrag, al was het maar omdat ze beseffen dat de crisis hen nog harder zou hebben getroffen als ze geen lid van de EU – en vooral van de eurozone - waren geweest.
Het overtuigen van de Ieren is dan ook minder een probleem dan de vraag hoe de beloftes moeten worden vastgelegd. Nederland wil bijvoorbeeld niets weten van protocollen die in eigen land het debat over het Verdrag van Lissabon weer zullen oprakelen.
Zodoende zal het wel uitdraaien op een afspraak om de garanties voor de Ieren toe te voegen aan een eerstvolgend nieuw Europees verdrag, bijvoorbeeld als Kroatië toetreedt.
HobbelsIn de wandelgangen zal intussen veel gespeculeerd worden over de andere hobbels die het Verdrag van Lissabon nog te wachten staan: de handtekeningen van de Poolse president Lech Kaczyński en die van diens Tsjechische collega Vaclav Klaus ontbreken nog.
In Tsjechië zeggen Klaus' tegenstanders dat de Tsjechische grondwet de president geen keuze laat en dat hij moet tekenen. Maar Klaus sputtert nog tegen en vindt zelfs dat het parlement zelf ook weer moet instemmen met de Ierse clausule. Een andere hobbel ligt in Duitsland. Daar bepaalt het constitutionele hof in Karsruhe 30 juni of het Verdrag van Lissabon botst met de Duitse grondwet.
CrisisHet belangrijkste onderwerp van de Europese top van donderdag en vrijdag in Brussel, de economische crisis, trekt gek genoeg de minste aandacht. Dat komt omdat de lidstaten nog geen begin van een idee hebben hoe ze straks de financieringstekorten en staatsschulden gaan temperen. Er is ondanks Brits verzet wel uitzicht op afspraken over het toekomstig financieel toezicht in Europa.
Financiële discipline afdwingen, is een moeilijker vraag. De tekorten zijn als gevolg van staatssteun overal flink opgelopen. Financiële discipline was al geen sterk punt in de EU voorafgaand aan de crisis en dat zal alleen nog maar erger worden.
Een kwestie die voor Europese burgers heel wat belangrijker is dan het Lissabon-verdrag of de benoeming van Barroso. Die burgers gaan de schuldenbergen van de staten, linksom of rechtsom, uiteindelijk in hun portemonnee voelen.
Elsevier(Door Carla Joosten)
Barroso wil graag door als voorzitter van de Europese Commissie. Hij hoopt dat hij vandaag wordt aangewezen, maar dat kan hij ondanks zijn gelobby vergeten. De regeringsleiders en staatshoofden van de 27 lidstaten zullen hem nog even laten bungelen.
Daarvoor zijn twee redenen. Allereerst willen de leiders het Europees Parlement niet frustreren, want dat parlement wil ook graag een woordje meespreken. De eerstvolgende gelegenheid daartoe is pas later deze maand.
EurocommissarissenDe tweede, belangrijker reden dat Barroso nog even moet wachten, is het spel om de benoeming van de andere eurocommissarissen. De beoogd voorzitter van de Commissie heeft een centrale rol bij het verdelen van de posten. De lidstaten, die allemaal uit zijn op een belangrijk commissariaat, willen dat de voorzitter hen aan een belangrijke post helpt. Zolang die voor zijn herbenoeming afhankelijk is van de regeringsleiders, zal hij hen zoveel mogelijk tegemoet willen komen.
Deze onderhandelingen zullen zich de komende maanden achter de schermen afspelen. Als de 27 vacatures in het najaar zijn ingevuld, kan Barroso alsnog zijn langverwachte officiële benoeming krijgen.
MachtsspelEen waar machtsspel dus. Dat geldt ook voor de speciale behandeling waarop de Ieren kunnen rekenen. Na het Ierse ‘nee’ vorig jaar tegen het Verdrag van Lissabon, moest er een list worden bedacht om de Ieren alsnog over de streep te trekken, zodat ze in het najaar alsnog ‘ja’ zeggen bij een nieuw referendum.
Op alle pijnpunten willen de Europese leiders de Ieren tegemoet komen: ze krijgen de garantie dat het verdrag de Ierse neutraliteit niet zal aantasten, dat er geen bemoeienis komt met ethische kwesties als abortus en niet met het belastingsysteem.
Diplomaten hebben de afgelopen weken voortdurend zitten slijpen aan een tekst, waarmee de Ierse premier Brian Cowen in eigen land kan aankomen.
EurozoneDe Ieren, zo blijkt uit peilingen, zullen wel akkoord gaan met het verdrag, al was het maar omdat ze beseffen dat de crisis hen nog harder zou hebben getroffen als ze geen lid van de EU – en vooral van de eurozone - waren geweest.
Het overtuigen van de Ieren is dan ook minder een probleem dan de vraag hoe de beloftes moeten worden vastgelegd. Nederland wil bijvoorbeeld niets weten van protocollen die in eigen land het debat over het Verdrag van Lissabon weer zullen oprakelen.
Zodoende zal het wel uitdraaien op een afspraak om de garanties voor de Ieren toe te voegen aan een eerstvolgend nieuw Europees verdrag, bijvoorbeeld als Kroatië toetreedt.
HobbelsIn de wandelgangen zal intussen veel gespeculeerd worden over de andere hobbels die het Verdrag van Lissabon nog te wachten staan: de handtekeningen van de Poolse president Lech Kaczyński en die van diens Tsjechische collega Vaclav Klaus ontbreken nog.
In Tsjechië zeggen Klaus' tegenstanders dat de Tsjechische grondwet de president geen keuze laat en dat hij moet tekenen. Maar Klaus sputtert nog tegen en vindt zelfs dat het parlement zelf ook weer moet instemmen met de Ierse clausule. Een andere hobbel ligt in Duitsland. Daar bepaalt het constitutionele hof in Karsruhe 30 juni of het Verdrag van Lissabon botst met de Duitse grondwet.
CrisisHet belangrijkste onderwerp van de Europese top van donderdag en vrijdag in Brussel, de economische crisis, trekt gek genoeg de minste aandacht. Dat komt omdat de lidstaten nog geen begin van een idee hebben hoe ze straks de financieringstekorten en staatsschulden gaan temperen. Er is ondanks Brits verzet wel uitzicht op afspraken over het toekomstig financieel toezicht in Europa.
Financiële discipline afdwingen, is een moeilijker vraag. De tekorten zijn als gevolg van staatssteun overal flink opgelopen. Financiële discipline was al geen sterk punt in de EU voorafgaand aan de crisis en dat zal alleen nog maar erger worden.
Een kwestie die voor Europese burgers heel wat belangrijker is dan het Lissabon-verdrag of de benoeming van Barroso. Die burgers gaan de schuldenbergen van de staten, linksom of rechtsom, uiteindelijk in hun portemonnee voelen.
Elsevier(Door Carla Joosten)
Sem comentários:
Enviar um comentário
Comentar com elegância e com respeito para o próximo.